ThaitopBS

    ไม่เห็นผมอัพเดตบล็อกซักที ก็อย่าเพิ่งคิดว่าผมตายไปแล้ว(รึไง)ซะล่ะ ผมยังกินข้าวได้ นอน(ไม่ค่อย)หลับ ดูอนิเมะสนุก อ่านการ์ตูนสนานเหมือนเดิมนั่นแหล่ะครับ แต่ที่ไม่อัพเดตเสียทีก็เพราะ… ขี้เกียจ…(พูดมันตรง ๆ นี่แหล่ะ) เพราะงั้นเข้าเนื้อกันเหอะ     หลายคนคงจะเคยเจอเหตุการณ์แบบภาพข้างล่างนี้แล้วใช่ไหมครับ วิธีการแก้ไขก็…

    หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาดูบล็อกของตัวเองซะตั้งนานก็ต้องแปลกใจเพราะ มะ..มีคนติดตามผลงานด้วย ๕๕๕ เว็บที่ไม่ค่อยอัพเดตซักทีแบบนี้ ยังอุตส่าห์มีคนติดตามกับเขาอีก คิกๆๆ เอาเถอะ ยังไงก็ต้องขอขอบคุณทุก ๆ คนที่อุตส่าห์เสียสละเวลาอันมีค่า เพื่อใช้ในการอ่านเว็บดาษ ๆ ของคนธรรมดา ๆ แบบผมก็แล้วกัน แค่มีคนอ่านสิ่งที่ผมเขียนแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วล่ะ ทีนี้เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า     Autoplay หรือ Autorun คือระบบที่เดิมมีไว้เพื่ออำนวยความสะดวกในการเรียกใช้สื่อบันทึกข้อมูลต่าง ๆ โดยอัตโนมัติ เช่น เมื่อใส่แผ่นโปรแกรม ก็จะมีโปรแกรมช่วยติดตั้งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ หรือเมื่อใส่แผ่นซีดีหนัง (ที่มีโปรแกรมเล่นแถมมาด้วย) เข้าไป ก็จะมีหนังเปิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

    เนื่องจากผมอ่านเนื้อหาในแถลงการณ์ครั้งก่อนดูแล้ว ต้องบอกว่า "นี่มันฆ่าตัวตายชัด ๆ" ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้เป็นคนขยันอะไรเล้ย(หนักไปทางขี้เกียจด้วยซ้ำ) แต่ก็ดันไปสัญญิงสัญญาเป็นตุเป็นตะกับชาวบ้านชาวช่องเขาซะได้ และเมื่อพิจารณาได้ดังนั้นแล้ว จึงขอยกเลิกข้อความในแถลงการณ์ จขบ. ครั้งที่ 1/2554 ทั้งหมด เพื่อจะได้เป็นผลดีแก่ทั้งสองฝ่าย(คิดว่านะ) ปล. ขอยอมรับว่า สามบทความก่อนนั่งเทียนเขียน ปล.๒ แต่บทความอันก่อน ผมพูดจริงนะเออ ตอนอยู่บ้านเพื่อนมันสงบดี ก็เลยได้คิดอะไรหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับตัวเองทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต คิดไปคิดมามันไม่เห็นมีอะไรดีซักอย่าง เลยเกิดท้อซะงั้น ที่จริงตอนนั้นผมไม่อยากมีชีวิตอยู่เป็นผู้เป็นคนด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ หายห่วงได้(มันมีคนห่วงเอ็งด้วยเหรอ?) ยังไงก็...แค่นี้ล่ะ

    เฮ้อ...เซ็งไม่ค่อยอยากเขียนอะไรเท่าไหร่เลย แต่สัญญาไว้แล้วว่าจะอัพเดตก็ต้องทำอ่ะนะ เอาเป็นว่าขอพูดอะไรเรื่อยเปื่อยละกัน     วันศุกร์เมื่อกี้ ผมมีโอกาศได้ไปเที่ยวบ้านเพื่อนมา พอดีเพื่อนผมมันต้องไปเกณฑ์ทหารก็เลยว่าจะไปช่วยลุ้นใบแดงซะหน่อย แต่ปรากฎว่าคุณสมบัติไม่ผ่านเลยอดได้ลุ้นเลย ฮ่าๆๆๆ  อยู่ที่นั่นก็ไม่ค่อยมีอะไรมาก แต่มีความสุขดี แถมยังได้พิจารณาตนทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้นอีกด้วย หลังจากที่นั่งคิดนอนคิดเรื่องต่าง ๆ นา ๆ จากที่นั่นแล้ว ผมก็ตัดสินใจได้ซะที่ว่า เปิดเทอมที่จะถึงนี้ ต้องจัดการเรื่อง ๆ หนึ่งที่รบกวนจิตใจผมอยู่ตลอดเวลาให้ได้ ไม่ว่าการกระโดดข้ามเหวลึกในครั้งนี้ จะข้ามพ้นไปได้ด้วยดี หรือต้องตกลงไปยังก้นเหวก็ตาม แต่ผมจะเหยียบให้มิดคันเร่ง ดับเครื่องชนไปเลย ถ้าข้ามไม่พ้นก็คงเจ็บหนักน่าดูอยู่อ่ะนะ ถึงเวลานั้นก็ช่วยเรียกพยาบาลสาวสวย เอ๊ย! ช่วยเรียกรถพยาบาลมาหามผมไปพักพื้นด้วยละกันนะ เฮ้อ...(อีกรอบ)

    วันนี้ขอสั้น ๆ ละกันนะครับ โปรแกรมนี้ก็เป็นโปรแกรมดังทีเดียว เพราะความสามารถมาก ลูกเล่นเยอะ และรองรับไฟล์ได้หลากหลายนามสกุลมาก ๆ สำหรับใครที่ไม่เคยใช้ ก็ลองโหลดมาใช้ดูนะครับ Download โปรแกรมนี้เป็นของเกาหลีครับ อ๊ะ! แต่ว่ามีเมนูกับโปรแกรมติดตั้งเป็นภาษาไทยให้ด้วยนะ เดี๋ยวโอกาศหน้าผมจะมาบอกวิธีเล่นลูกเล่นต่าง ๆ ที่ง่ายๆ เท่าที่ผมรู้และเคยทำมานะครับ ใครที่ติดตามก็ขอให้อดใจรอซักหน่อย (ถ้ามีคนที่ติดตามน่ะนะ) ภาพตัวอย่างครับ /me ชิ..อัพโหลดไม่ทัน

    วันนี้เรามาฟังเพลงเบา ๆ สบาย ๆ กันดีกว่า บางคนที่ได้ฟังแล้วอาจจะสงสัยว่า เอ๊ะ! มันเบา ๆ สบาย ๆ ตรงไหน เพราะเพลงนี้เป็นแนวดนตรีบรรเลง คือ ไม่มีเสียงร้อง แถมยังใช้กีต้าร์ไฟฟ้าในการเดินทำนองอีกต่างหาก ที่ผมบอกว่าเบา ๆ สบาย ๆ คือการเดินทำนองนี่แหล่ะ แถมด้วยความที่มีแต่เสียงดนตรีอย่างเดียวจึงไม่ทำให้เราต้องคิดอะไรตามเนื้อเพลง แล้วด้วยความที่เราปลอดโปร่งไร้ความคิดอะไรในสมอง ก็จะทำให้เราสามารถรับเอาอารมณ์ของผู้บรรเลงที่อยู่ในเพลงนั้นและจินตนาการได้เต็มที่ ไม่มีกรอบอะไรมาปิดกันจินตนาการเหมือนเพลงที่มีเนื้อร้อง ส่วนเรื่องเสียงกีต้าร์ถ้าฟังแล้วคิดว่าบาดหู ก็ลองใช้โปรแกรมปรับเสียงต่าง ๆ ดูครับ หรือถ้าโหลดมาเก็บไว้ในเครื่อง ก็ลองใช้โปรแกรมเล่นไฟล์มีเดียต่าง ๆ ปรับดู และสำหรับคนที่ใช้โปรแกรม KMPlayer ในการเล่นไฟล์ ผมขอแนะนำให้ลองปรับรูปแบบเสียงไปที่ Dance ดูครับ จะทำให้เสียงกีต้าร์กลมกลืนกับเสียงเครื่องดนตรีอื่นมากขึ้น ฟังแล้วชวนเคลิ้มดี Always with me, Always with you by Joe Satriani

    ขอโทษด้วยครับที่ไม่ได้มาอัพเดตซะนาน สำหรับคนที่เข้าชมบล็อกนี้และสงสัยว่าเหตุใดถึงไม่อัพเดตซักที ก็ขอบอกไว้ในที่นี้ว่าเนื่องจากบล็อกนี้เป็นบล็อกแรกในชีวิตของผมและถึงผมจะบอกว่าเรื่องไร้สาระก็จะเขียนแต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่รู้จะเขียนอะไรยังไงดี เอาเป็นว่านับจากนี้เป็นต้นไปขอให้พ่อแม่พี่น้องสบายใจ ไม่ต้องหงุดหงิด เพราะผมขอสัญญาว่าถ้ามือไม่หงิก นิ้วไม่ขาด คอมฯยังใช้ได้ อินเตอร์เน็ตยังใช้ดี หรือไม่มีปัญหาที่ทำให้เข้าบล็อกตัวเองไม่ได้ ต่อให้คิดอะไรไม่ออก ต่อให้ต้องเขียนว่า ฟหกด่าสว,1234 หรือ555 ผมก็จะอัพเดตบล็อกนี้ภายใน 7 วัน นับจากวันที่ลงสมัคร ส.ส. เอ๊ย! นับจากวันที่อัตเดตบทความก่อนหน้า และขออภัยด้วยถ้าสำนวนการเขียนของกระผมอาจดูแก๊แก่ ทางก๊ารทางการ เหตุที่เป็นแบบนี้สงสัยเพราะอ่านหนังสือของพระอาจารย์ ว. หนังสือแนววิชาการกับหนังสือแนวเครียดๆ มากไปหน่อย เลยได้รับอิทพลด้านสำนวนมามาก แต่ขอบอกไว้ก่อนเค้ายังไม่แก่นะตะเอง ยังเป็นวัยสะรุ่นอยู่เลยนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวเค้าจะหาอ่านหนังสือแนววัยสะรุ่นให้มากขึ้นละกัน รักคนอ่านทุกคนนะจุ๊บๆ (^ 3 ^)

    กลับมาอีกแล้วกับ คู่มือโปรแกรมในคราบ การแนะนำโปรแกรมดีๆ น่าใช้ วันนี้ผมขอเสนอโปรแกรมสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการใช้งานคอมพิวเตอร์เป็นชีวิตจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นการท่องอินเตอร์เน็ต ดูหนัง เล่นเกม หรืออ่านการ์ตูน และคุณๆ ทั้งหลายคงจะรู้กันดีว่าการเล่นคอมฯ เนี่ยยิ่งเล่นยิ่งสนุก สนุกซะจนลืมโลกรอบตัวไปเลย(อย่าว่าแต่โลกรอบตัว บางคนปวดฉี่ยังลืมได้เลย) เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วย่อมส่งผลเสียต่อสุขภาพเป็นแน่และผลเสียอันเกิดจากพฤติกรรมนี้ที่ชัดเจนเลยคือปัญหาเกี่ยวกับสายตาที่หลายๆ คนฮิตกัน ฉะนั้นวันนี้ทีวีไดเรคขอเสนอ...เอ้ย! ไม่ใช่ ผมขอแนะนำโปรแกรมที่มีชื่อว่า B ig Stretch Reminder (ชื่อโปรแกรมไปแปลเอานะจ๊ะตัวเธอว์จขบ.แปลแล้วมึน) แล้วหน้าตามันเป็นอย่างไรไปดู

    หลายคนคงจะคุณเคยกับการจับภาพหน้าจอโดยใช้เครื่องมือที่แถมมากับวินโดวส์อย่างกด PrtScr เพื่อจับภาพแบบเต็มจอหรือกด Alt+PrtScr เพื่อจับภาพเฉพาะหน้าต่างที่เลือกกันดีอยู่แล้ว ซึ่งแค่นี้ก็เพียงพอในการใช้งานทั่วไป(อ้าวแล้วจะมาแนะนำโปรแกรมอื่นทำไมล่ะ) แต่วันนี้ผมมีโปรแกรมที่ทั้งใช้งานง่าย ปรับแต่งได้เยอะ(กว่าของวินโดวส์) แถมยังน่ารักและที่สำคัญฟรีอีกด้วย นั่นก็คือโปรแกรม PrtScr...คุณดูไม่ผิดหร่อกครับ เขาตั้งชื่อมาแบบนี้จริงๆ เอาล่ะพูดมากไปก็น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงไปยลกันเลยดีกว่า

    สวัสดีครับทุกคน นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำบล็อกเป็นของตัวเองขึ้นมา หลังจากไปดูแต่บล็อกของชาวบ้านชาวช่องเขาก็เกิดอาการเซ็งอยากหาอะไรทำ แต่ไม่รู้จะทำอะไร ทำอะไรไม่เป็นเหมือนคนอื่น เลยลองมาเขียนบล็อกเล่นๆ ดู เพราะมีอะไรอยากระบาย อยากบอก อยากสอนอยู่เยอะ เอาเป็นว่าพอเท่านี้ก่อนละกันครับ ผมไม่ค่อยถนัดเขียนอะไรยาวซะด้วยสิ ไวยากรณ์ภาษาไทยผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พอเขียนยาวแล้วไม่รู้จะหาคำเชื่อมอะไรมาใช้ดี ปวดหัว... ส่วนคนที่ โดนผมยัดเยียดความ สงสัยว่าชื่อบล็อกของผมมันหมายว่าไง ก็ขอบอกไว้เลยมันมาจาก Thai = ประเทศผม top = ชื่อเล่นผม BS = Blogspot รวมกันก็เป็น ThaitopBS แปลว่าคนชื่อท๊อปเป็นคนไทยสิงสถิตอยู่ในเว็บบล็อกสปอตแห่งนี้นั่นเอง ไงล่ะอึ้ง ในความอัจฉริยะของผม ไปเลยใช่ม๊า...หึหึหึ